Sinds de verkiezingen van afgelopen week valt het me weer op hoe ontzettend mensen op elkaar kunnen afgeven. Ook mensen van wie ik dacht dat ze vrij ‘zen’ en liefdevol zijn hebben snel hun oordeel klaar. Sommigen worden zó in hun waarden geraakt dat ze vergeten dat we allemaal één zijn, verbonden met elkaar. Er is toch duidelijk een verschil tussen een mening en een oordeel? mening oordeel

Wat is er nodig om een meer liefdevolle wereld te creëren?

Hoe dichter we bij onze kern van liefde en licht staan, hoe vaker we kiezen vanuit pure, universele liefde. Niet omdat we onszelf daartoe zetten, maar omdat het van binnenuit komt. Dáárom is investeren in de band met jezelf, op welke manier dan ook, zo belangrijk. Jezelf leren kennen en in kaart brengen. Wie zichzelf kent, kent de ander.. Een manier om dit te doen vind je hier.

Hoe nodig je een ander uit zoveel mogelijk zichzelf te zijn?

Door een liefdevolle, open houding creëer je een veilige en vertrouwde omgeving voor andere mensen. Uitnodigend, ontvankelijk en vrij. Waar oordeel niet bestaat, maar enkel nieuwsgierigheid en oprechte aandacht.  Wanneer die veiligheid ontbreekt kan het uitdagend voelen je uit te spreken, omdat je met afwijzing te maken kan krijgen. Besef je echter dat niks of niemand jou kan raken, naar beneden halen of wat dan ook, tenzij je dit zelf toestaat. Jíj hebt de regie, in élk situatie. Dat weet je nu, maar bijv. kinderen zijn zich hiervan niet bewust. Daarom is opgroeien in een veilige omgeving ook zo essentieel.

Ik had vroeger geen mening.

Ik paste me veelal aan en boog mee met mensen en situaties. Ik wist ook oprecht niet wát mijn mening was, die kwam niet duidelijk tot me. Wellicht zullen veel mensen zich hierin herkennen. Pas vanaf het moment dat ik naar binnen keerde en mezelf leerde kennen ontstond een meer duidelijke visie en mening. Open en meer liefdevol. Juist doordat ik oude overtuigingen had losgelaten ontstond ruimte voor het nieuwe. Erg mooi. Ik wens dat mensen zich meer laten horen en zien voor wie ze écht zijn en daarmee een ander inspireren. Hoe mooi is het een ander aan te moedigen te staan voor zijn of haar eigen mening, ook al verschilt deze van de jouwe. Dat is kracht! Dat is liefde. Ook al ben je het niet altijd eens met de ander, je kunt wel respectvol naar elkaar blijven. Nieuwsgierig ook wellicht, naar die persoons' kijk op de wereld, wat jou weer kan verrijken. Met aandacht naar elkaar luisteren is een waardevol moment. Zodra je echter de mening van een ander afkeurt, bestempelt als ‘fout’ en de ander wil overtuigen van jouw mening of gelijk, ben je aan het oordelen. Dát is waar je kiest voor angst en niet voor liefde. Omdat, hoe irreëel ook, je het verschil van mening als bedreiging beschouwt. Hoe minder je verbonden bent met jezelf, hoe minder standvastig je mening; hoe groter je angst en behoefte de ander over te halen te vinden wat jij vindt. Vooral mensen die goed weten wat ze willen en zeker zijn van henzelf komen al snel intimiderend over op anderen die de verbinding met zichzelf missen.

Herken je dit?

Het heeft allemaal te maken met triggers diep in je.

Wanneer je (negatief) getriggerd wordt door iets of iemand wordt er een pijnpunt in je aangeraakt. Zodra je een persoon ontmoet en je ziet of hoort deze, begint je programmaatje te lopen. De prikkels die je doorkrijgt gaan door je filter van conditionering die ze labelt en er betekenis aan geeft. Je hebt vast wel eens meegemaakt dat je iemand ontmoette die je direct deed denken aan een persoon uit je verleden. Vanaf dat moment associeer je deze twee personen met elkaar en neem je de persoon die je net hebt ontmoet al 'gekleurd' waar. Met een vooroordeel, niet een open blik. Zodra je je hier bewust van bent kun je weer kiezen voor een ‘schone’, transparante waarneming van deze persoon (die je tenslotte nog niet kent).

Overstijg de inhoud en zie het grote geheel.

Niet oordelen wil niet zeggen geen grenzen aangeven. Dit is juist heel belangrijk. Alleen ook hier zie je hetzelfde gebeuren. Wanneer je een grens aangeeft kan de ander dit wederom opvatten als een bedreiging of afwijzing. Volledig irreëel natuurlijk. Wanneer je oog hebt voor de behoefte áchter gedrag kan een grens stellen liefdevol. Omdat je weet, het gedrag van de ander is een pijnreactie en gaat niet over wie hij of zij wérkelijk is. Vooral bij kinderen is dit belangrijk. Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden en sta hier eens bij stil. Wanneer je kiest vanuit liefde in je uitingen naar buiten toe óngeacht hoe er op wordt gereageerd dwing je op een natuurlijke manier respect af en krijg je dit terug. Mensen voelen de oprechtheid wanneer jij kiest vanuit je hart, ook al zijn ze zich hiervan niet bewust.

Wat als anderen belangrijke informatie naar jou terug spiegelen?

Op dieper niveau is een conflict met een ander een uitnodiging van het leven om je eraan te herinneren dat er onopgeloste emoties in je leven die het conflict mogelijk maken. Misschien heb je wel eens gehoord van de uitspraak: Wie met één vinger naar de ander wijst, wijst met drie naar zichzelf. Niet makkelijk, maar zéér waardevol. Je kunt namelijk alleen iets herkennen in een ander als het leeft in jezelf. Klinkt logisch toch? Oordeel over de ander komt voort uit oordeel over jezelf. Over een gekwetst deel in jezelf wat aandacht en heling behoeft. Het is goed om jezelf hieraan te herinneren, wanneer je jezelf of een ander hoort oordelen. Bewustwording ervan is het belangrijkste, zodat je je gevoelens herkent en er verantwoordelijkheid voor neemt. Hier ligt je kracht! Ik heb een mooie, hierbij passende NLP oefening waarbij je mensen die jou irriteren of pijn doen gaat neutraliseren en een liefdevolle plek laat innemen in jouw mentale opstelling. Door dit te doen heel je jezelf. Heb je interesse? Laat het me weten.